Twee werelden

Lieve allemaal,

na het berichtje van Yvanka terug in Nederland, hier ook een berichtje van Yorianne om te laten weten dat ik,- ondanks het feit dat mijn vliegtuig doodleuk zonder mededeling twintig uur later vertrok-, ook weer veilig mijn toch wel zongebruinde voeten op Nederlandse bodem heb gezet. Een vlakke bodem, een relatief koude bodem, maar ook een bodem met heel veel lieve mensen erop waarvan het heel fijn is hen weer te zien en te spreken.
En zoals aan alles, zou er natuurlijk ook aan deze bijzondere reis een eind komen. Een reis die anders liep dan verwacht. Een dag later vertrokken door problemen in Caïro. Tussentijds teruggekeerd voor afscheid van oma. En het vervroegde vertrek van mijn lieve vriendinnetje. Ook ik vind het heel jammer dat Yvanka en ik dit avontuur niet samen hebben kunnen afronden. Er ontstond een situatie die we ons van te voren niet in hadden kunnen denken. Maar gelukkig zijn er heel veel dingen waar we ook samen voldaan en met veel plezier op terug kunnen kijken.
Door de veranderde situatie had Alex (wat een lieverd toch he?) last-minute een ticket geboekt mijn kant op, wat enorm fijn was. Toen ik vanuit Oeganda in Zanzibar aankwam stond hij mij al op te wachten en hebben we twee dagen in Stonetown en een week aan de oostkust van Zanzibar doorgebracht. De zon liet het geen dag afweten en na het werk bij Stichting Twiga en een prachtige maar ook best intensieve rondreis door Oeganda, was dit de framboos in de yoghurt. Tijd voor ontspanning en relaxen! We hadden een wit, rietgedekt huisje, op een bijna net zo wit strand, aan een groen-blauw-doorzichtige zee. Wind door ons haar, zand tussen onze tenen, zon op onze huid, de geur van (anti)zonnebrandcreme en zeewier in onze neus, vriendelijke locals om ons heen. Wat heb je op zo'n moment nog meer te wensen? Ik in ieder geval niets. Puur genieten noem ik dat.
Terug in Nederland ineens weer voorzien van alle gemakken. Alles georganiseerd, geregeld en gestructureerd. Gevarieerd en lekker eten binnen handbereik. Het leven hier kan soms ook complexer lijken door alle mogelijkheden en die verdomde haast in deze maatschappij. En de natuur is ook maar zijn gang gegaan. Het ijs is van de sloten. De bomen raken in bloei en de lammetjes dartelen door de wei. Het zijn verschillende landen, maar het voelt als verschillende werelden. En plop, in een dag, ben je weer aan de andere kant. Mooi toch.
Ik zal de mensen, de taal, de gebruiken en manieren, de sfeer, de geuren en geluiden missen. Een deel staat op video en foto. Een ander deel staat verdeeld over een aantal van mijn hersencellen. Helaas is geur niet te vangen. Sferen deels oproepbaar. Misschien ga ik mijn Swahili-taalkennis wel uitbreiden? Afrika heeft weer een stukje van mijn hart te pakken.
Wat ik heb overgehouden zijn onuitwisbare herinneringen en een heel warm gevoel. Zowel letterlijk als figuurlijk.

Liefs, Yorianne.